Mijn verlorenheid is voorbij

Tegenwoordig voel ik me niet meer verloren. Ik voel me onlosmakelijk verbonden met alles wat er is en tegelijkertijd vrij.

In mijn kindertijd had ik vaak last van een onbestemd gevoel van verlorenheid. Toen ik wat ouder werd, kon ik dat gevoel steeds beter duiden en accepteren als iets wat bij me hoorde. Er waren periodes dat het me somber maakte, maar ook periodes dat ik er niks van leek te merken. Helemaal weg ging het (nog) niet.

Het onderwerp 'verlorenheid' heb ik jarenlang onderzocht. Dit deed ik o.a. door middel van het schrijven van dagboeken (al vanaf mijn zesde jaar), literatuurstudie, creatieve uitingen, gesprekken met vele mensen en vooral door contemplatie.

Het verloren gevoel schuilde als een angstig prooidier diep in mij. Het omklemde met zijn poten mijn hart. Soms werd het opgejaagd en sleurde het een deel van mij mee een onmetelijke diepte in.

Ik zag steeds duidelijker een patroon. Ik merkte hoe bij mij een bepaalde spanning werd opgebouwd en hoe mijn verloren gevoel werd getriggerd. Daardoor herkende ik steeds beter situaties die konden leiden tot het opjagen van mijn verloren gevoel. En in de loop van de jaren ontdekte ik hoe ik daar het best mee om kon gaan. Maar diep binnenin voelde ik me nog steeds zoekende, ik had het gevoel dat ik iets miste maar ik wist niet wat.

Ik heb nooit getwijfeld aan het bestaan van God. Toch was er iets dat de connectie met God in de weg leek te staan; mijn eigen angst voor de onmetelijke, onbevattelijke grootsheid van het eeuwige bestaan. Deze angst verdween pas toen ik me ervan bewust werd dat alles is doordrongen met Gods liefde en ik nooit werkelijk afgescheiden kan zijn geweest van alles wat er was en wat er is en dat ik ook nooit afgescheiden zal zijn van wat er komt.

Nu ben ik de verlorenheid voorbij. Dat komt doordat ik nu meer inzicht heb in mijzelf en weet wie en wat ik ben; het bewustzijn áchter mijn gedachten en gevoelens in een lichaam met een ziel. En ik ervaar steeds duidelijker hoe mijn gedachten, gevoelens en lichaam op elkaar inwerken, ik krijg er steeds beter invloed op. Mijn ziel is eeuwig en is en blijft verenigd met God. Dit is hoe ik het zie, dit is wat mij een stevig basisvertrouwen en innerlijk geluk geeft. Dit geeft mij kracht om er voor anderen te zijn. Misschien zie jij het anders, misschien geloof je in iets anders of in niets. Daar ben je natuurlijk vrij in. Het is niet mijn bedoeling om je iets op te dringen.

Hoe verder ik naar binnen ga, des te opener ik word. Openen betekent dat grenzen verdwijnen en meer eenheid ervaren wordt. Ik heb ondervonden dat zelfkennis tot meer verbondenheid leidt. En zo heb ik mijn verloren gevoel verloren.

Ik zie je,

Tine de Jong - Veenstra