Je hebt veel liefde in je, maar je hebt moeite met liefde geven en ontvangen omdat je een keer (of meerdere keren) diep gekwetst bent door iemand die je lief had. Misschien zorgde iemand niet goed voor jou. Misschien ging iemand niet met respect met je om. Misschien heeft iemand die je vertrouwde jou bedrogen.
Als je nu verliefd wordt, houd je je in, zeg je. Je geeft niet weer je hele hart. Heel begrijpelijk; je wilt niet nog eens gekwetst worden.
Wat jammer is, is dat je door die terughoudendheid moeilijk echte liefde kunt ervaren. Je speelt op safe en houdt het oppervlakkig. Het mag je niet raken.
Degene waar je verliefd op bent, zal hoe dan ook merken dat je je hart niet helemaal openstelt voor hem. Met als gevolg dat hij zijn hart ook niet helemaal openstelt voor jou, want het voelt dan niet veilig genoeg voor hem.
Met terughoudendheid kom je niet samen tot een diepere connectie.
Aan de andere kant… Je onbezonnen en roekeloos in iemands armen storten en direct meegaan naar een plek waar verder niemand is, is natuurlijk ook niet aan te raden. Want té goed van vertrouwen zijn als je iemand nog niet goed kent kan je in gevaar brengen.
Maar goed, als je hem na een paar ontmoetingen al wat beter hebt leren kennen... en je voelt je wel prettig en veilig bij hem én je hebt gevoelens voor hem gekregen... ga er dan voor. Met heel je hart en ziel. Houd niet langer angstvallig in gedachten een achterdeurtje open. Vertrouw erop dat er altijd wel een uitvlucht voor je zal zijn als het nodig mocht zijn. Je hoeft niet bij voorbaat een deur wijd open te zetten (in figuurlijke zin) en continu in het oog te houden. Dat doe je toch ook niet als je in de bioscoop zit en naar een spannende of mooie film kijkt? Als je daar steeds de nooduitgang in de gaten houdt, beleef je de film veel minder mee. Alleen als je met volledige aandacht naar een film kijkt, kun je alles volgen. En als na een uur blijkt dat de film toch tegenvalt, dan kun je altijd nog opstaan en de zaal verlaten. Dat is beter dan vanaf het begin steeds wegkijken tijdens de film, want dan kun je je niet goed laten meevoeren met het verhaal en er eigenlijk ook geen goed oordeel over vormen. Het komt dan niet echt bij je binnen. Zo is het ook met verliefdheid. Als je je hart maar half geeft, zul je je niet kunnen laten meevoeren met de liefde. De liefde komt dan ook niet echt bij je binnen.
Als de liefde aanklopt, en je laat haar buiten staan... dat is pas kwetsend.
Ik zie je,
Tine