Zwaar weer

Ze staan stil met hun hoofd gebogen naar de grond. Getergd steken ze paraplu’s op. De één na de andere paraplu, in allerlei soorten en maten, maar ze gaan helaas allemaal kapot door de harde wind. En ze trekken een extra dik regenpak aan om de regen niet te voelen. “Ik verweer me wel tegen het geweld, hoor” mompelen ze met een verbeten trek om hun mond. Ze voelen zich steeds ellendiger. De regen belemmert hun zicht en de angst dat het ook nog eens kan gaat bliksemen zet zich vast in hun spieren. Zo jammer. Ik hoop dat ze omhoog durven kijken, om te zien waar de lucht opentrekt en dat ze een keuze gaan maken. Ik hoop dat ze ervoor kiezen om stappen te zetten naar een zonnigere plek waar ze geen paraplu en regenjas meer nodig hebben. Of dat ze ervoor kiezen om te accepteren dat ze in tijdelijk zwaar weer verkeren en vertróuwen dat de bui overwaait. Dan staan ze met een opgeheven hoofd en een verwachtingsvolle glimlach in de regen en dat voelt al heel anders dan de hele tijd zuchtend en moedeloos naar de grond staren. Zodra ze in hun hart de eerste zonnestralen zien doorbreken, klaart het weer voor hen op.

Keep the faith,

Tine