Licht en schaduw

Sommige mensen zeggen dat onze schaduwkanten bij ons horen. En dat licht niet zonder duisternis kan.

Ik wil daar graag wat over zeggen, er even mijn licht over laten schijnen 😀

Ik heb mijn schaduwkanten. Jij hebt de jouwe. We hebben misschien een paar gekregen bij geboorte en de rest hebben we ontwikkeld in de loop van de tijd. Met schaduwkanten bedoel ik eigenschappen die we zelf als negatief bestempelen.

Ik heb nagedacht over hoe we met onze schaduwkanten omgaan. Volgens mij zijn er drie verschillende manieren. Eigenlijk twee, want één manier is dat je er niet mee omgaat. Dat is de manier waarop je verdringend bezig bent. Ik beschrijf ze alle drie in deze blogpost.

Manier 1: Verdringend.

Bij verdringing zie je je schaduwkanten niet, je hebt er geen weet van, ze zitten verscholen in je onderbewuste. Daar zijn je schaduwkanten het meest duister. Die onbewuste schaduwkanten kunnen onverwacht naar boven komen en keihard toeslaan. Je reageert dan bijvoorbeeld 'buiten jezelf' van woede.

Manier 2: Afhankelijk.  (Slaafs of opportunistisch.)

Bij deze manier weet je wat je schaduwkanten zijn en laat je ze 'lekker' zitten zonder dat je ingrijpt. Je bent nou eenmaal zo, denk je, en je hebt het idee dat je er toch niks aan kunt doen. Hoe minder je reflecteert op je eigen gedachten en gedrag, hoe vaker je automatisch vanuit je schaduwkanten zult reageren. Dan gedraag je je slaafs aan je schaduwkanten. Wanneer je je schaduwkanten daarbij als excuus gaat gebruiken voor je slechte gedrag om er voordeel uit te halen, dan gedraag je je opportunistisch. Zo van: ik ben nou eenmaal kortaf als ik moe ben, of ik ben nou eenmaal snel geïrriteerd als ik hongerig ben, het is voor mij heel gewoon om veeleisend te zijn, ik ben altijd ongeduldig... én anderen moeten zich maar aan mij aanpassen. Zo zullen je schaduwkanten zich nog steviger verankeren in je persoonlijkheid. Ze worden donkerder en krijgen meer macht binnen jouw persoonlijkheid. Echt kwijt wil je ze niet, want je wilt geen deel van jezelf verliezen.

Als je je schaduwkanten wél kwijt wilt of in ieder geval wat minder machtig wilt maken, dan kan dat. Dat gaat niet vanzelf. Met alleen maar het accepteren van je schaduwkanten ben je er nog niet. Accepteren betekent dat je je niet verzet tegen hoe de situatie nu is, het houdt in dat je je schaduwkanten onder ogen ziet zoals ze zijn, dus dat je ze niet ontkent. Maar dan. Hoe kun je vanuit die acceptatie verder? Op manier 3 lijkt mij het beste.

Manier 3: Verlichtend.

Het begint met het beseffen dat je schaduwkanten er wel zijn, maar niet bij je hoeven hóren. Ze hoeven niet langer bij je te blijven als je dat niet wilt. Ze blijven zolang jij ze toestemming geeft om te blijven. (Ik bedoel niet dat je ze moet afwijzen en onderdrukken, want als je dat doet dan gaan ze zich verstoppen in je onbewuste en ga je ermee om als op manier 1.) Als je een schaduwkant in je hebt waar je niet blij mee bent, zeg dan niet meer dat die schaduwkant bij je hoort. En doe moeite om die ongewenste schaduwkant uit je persoonlijkheid te laten verdwijnen. Hoe? Door bewust te kiezen voor de kant die eraan tegengesteld is of een andere kant die je wél wilt hebben. Reageer vanuit je licht, vanuit je kern. Laat het gedrag wat bij dat licht past, vaker zien, al kost dat waarschijnlijk wat meer inspanning dan wanneer je vanuit een schaduwkant reageert. Het kost energie om steeds te letten op wat je denkt en doet, vooral als je een patroon aan het doorbreken bent. Gelukkig zal het op de lange duur juist veel onnodig energieverlies en leed besparen. Hoe meer je vanuit het licht reageert, hoe meer licht er door jouw hele persoonlijkheid straalt en hoe meer jouw schaduwkanten ophelderen. En hoe meer schaduwkanten binnen jouw persoonlijkheid ophelderen of verdwijnen, hoe makkelijker je vanuit licht kunt reageren. Je zult meer innerlijke rust ervaren en je vrijer en blijer voelen. De mensen in je omgeving ook. 

Licht heeft geen duisternis nodig om te bestaan. Licht is een onderdeel van het elektromagnetisch spectrum. We noemen datgene duisternis of schaduw waar we  geen of minder licht waarnemen. Duisternis en schaduw bestaan niet op zichzelf, ze zijn alleen maar de afwezigheid van licht. 

Tot zover ideeën/gedachten hierover. Ik wil niet beweren dat dit de enige waarheid is. 

Wat vind jij? Horen jouw schaduwkanten bij je? Hoe ga jij ermee om? Misschien weet je nog een andere manier dan die ik heb beschreven. Laat het me weten.

Ik zie je,

Tine